ΣΡΙ ΡΑΜAΝΑ ΜΑΧAΡΣΙ & ΕΑΥΤΟ-EΡΕΥΝΑ

Ο Σρι Ραμάνα Μαχάρσι (1879–1950) ήταν ένας Ινδός άγιος του 20ου αιώνα, ο όποιος είχε αφυπνιστεί από τον ύπνο της άγνοιας σε ηλικία δεκαέξι ετών, μετά από μια δραματική εμπειρία θανάτου που βίωσε. Λίγο μετά την αφύπνιση του αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι του για να ταξιδέψει στο ιερό βουνό Arunachala, όπου πέρασε τα υπόλοιπα πενήντα τέσσερα χρόνια της ζωής του βοηθώντας αδιάκοπα αναζητητές από όλο τον κόσμο.

Όταν τον ρωτούσαν για τη διδασκαλία του έλεγε συχνά ότι «η σιωπή είναι η διδασκαλία», αλλά για όσους δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τη σιωπή του συνιστούσε το δρόμο της εαυτο-διερεύνησης και της εαυτο-παράδοσης ως τους πιο αποτελεσματικούς και άμεσους τρόπους για την επίτευξη αληθινής Αυτογνωσίας, και κατά συνέπεια ελευθερίας από τα δεσμά της πεπερασμένης ύπαρξης.

Παρόλο που μίλησε για δύο μεθόδους, συχνά εξηγούσε ότι η εαυτο-διερεύνηση και η εαυτο-παράδοση είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα που εκφράζεται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Είναι σαν δύο όψεις ενός φύλλου χαρτιού, που οδηγούν στον ίδιο στόχο, την εκμηδένιση του «εγώ» και την συνειδητοποίηση της αληθινής μας φύσης.

Ο Σρι Ραμάνα μας λέει ότι το «εγώ», η πεπερασμένη αίσθηση του εαυτού μας ή η εσφαλμένη ταύτισή μας με το σώμα και το μυαλό, είναι η ρίζα όλων των κακών. Όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι προβλήματα που εκδηλώνονται μετά τη φαινομενική ανάδυση του «εγώ» , επομένως εάν θέλουμε να απαλλαγούμε από τα βάσανά μας πρέπει να απαλλαγούμε από το «εγώ».

Ο Σρι Ραμάνα μας εξηγεί ότι ο μόνος και πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να απαλλαγούμε από το «εγώ» είναι με την σχολαστική και επίμονη διερεύνηση του μέχρι να διακρίνουμε την αληθινή του φύση. Όπως έλεγε συχνά, ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε από το ψεύτικο φίδι, και τα προβήματα που προκαλούνται από αυτή την παρανόηση, είναι να το κοιτάξουμε προσεκτικά μέχρι να δούμε ότι είναι απλώς ένα σχοινί.

Στο Ναν Γιαρ (Ποιος είμαι;), το πρώτο σύνολο οδηγιών που δόθηκε από τον Σρι Ραμάνα γύρω στο έτος 1902 περιγράφει την πρακτική της εαυτο-διερεύνησης, η την μέθοδο με την οποία προσπαθούμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, ως εξής:

"Τι σημασία έχει πόσες σκέψεις προκύπτουν; Με εγρήγορση, μόλις εμφανιστεί κάθε σκέψη, αν ερευνήσει κανείς σε ποιον έχει συμβεί, θα είναι ξεκάθαρο: σε μένα. Αν κάποιος ερευνήσει ποιος είμαι εγώ [προσέχοντας προσεκτικά τον εαυτό του, το «εγώ» στον οποίο εμφανίζονται όλα τα άλλα], ο νους θα επιστρέψει στη γενέτειρά του [δηλαδή τον εαυτό του, την πηγή από την οποία προέκυψε], και θα πάψει και η σκέψη που είχε εγερθεί. Όταν κάποιος ασκείται με αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρει να αυξήσει τη δύναμη του μυαλού να μένει σταθερά στη γενέτειρά του.»

Η εαυτο-διερεύνηση δεν πρέπει να συγχέεται με διανοητική άσκηση ή οτιδήποτε απαιτεί διανοητική προσπάθεια. Είναι η εγκατάλειψη κάθε νοητικής δραστηριότητας, εννοιών και αντικειμένων αντίληψης, και η επιστροφή στη φυσική μας κατάσταση της αγνής ύπαρξης. Επιδιώκουμε να μάθουμε την αλήθεια πριν παραμορφωθεί και διαστρεβλωθεί από το μυαλό.